Protokół do Konwencji Ateńskiej w sprawie przewozu morzem pasażerów i ich bagażu. Londyn.1979.11.19.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1994.99.479

Akt jednorazowy

Wersja od: 30 kwietnia 1989 r.

PROTOKÓŁ DO KONWENCJI ATEŃSKIEJ

w sprawie przewozu morzem pasażerów i ich bagażu, 1974,

sporządzony w Londynie dnia 19 listopada 1976 r.

W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 19 listopada 1976 r. został sporządzony w Londynie Protokół do Konwencji ateńskiej w sprawie przewozu morzem pasażerów i ich bagażu, 1974, w następującym brzmieniu:

Przekład

PROTOKÓŁ DO KONWENCJI ATEŃSKIEJ

w sprawie przewozu morzem pasażerów i ich bagażu, 1974

Strony niniejszego protokołu,

będąc Stronami Konwencji ateńskiej w sprawie przewozu morzem pasażerów i ich bagażu, sporządzonej w Atenach dnia 13 grudnia 1974 r.,

uzgodniły, co następuje:

Artykuł  I

W rozumieniu niniejszego protokołu:

1. "Konwencja" oznacza Konwencję ateńską w sprawie przewozu morzem pasażerów i ich bagażu, 1974.

2. "Organizacja" ma to samo znaczenie co w Konwencji.

3. "Sekretarz Generalny" oznacza Sekretarza Generalnego Organizacji.

Artykuł  II

(1). Artykuł 7 ustęp 1 Konwencji zastępuje się następującym tekstem:

"1. Odpowiedzialność przewoźnika z tytułu śmierci albo uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia pasażera nie może w żadnym przypadku przekroczyć 46.666 jednostek obliczeniowych za przewóz. W przypadku gdy zgodnie z prawem sądu właściwego do rozpoznania sprawy odszkodowanie zostaje zasądzone w formie świadczeń okresowych, równoważnik wartości kapitałowych tych świadczeń nie może przekroczyć tej granicy".

(2). Artykuł 8 Konwencji zastępuje się następującym tekstem:

"1. Odpowiedzialność przewoźnika z tytułu utraty lub uszkodzenia bagażu kabinowego nie może w żadnym przypadku przekroczyć 833 jednostek obliczeniowych na pasażera za przewóz.

2. Odpowiedzialność przewoźnika z tytułu utraty lub uszkodzenia pojazdów, łącznie z całym przewożonym bagażem w pojeździe lub na pojeździe, nie może w żadnym przypadku przekroczyć 3333 jednostek obliczeniowych na pojazd za przewóz.

3. Odpowiedzialność przewoźnika z tytułu utraty lub uszkodzenia bagażu innego niż wymieniony w ustępach 1 i 2 niniejszego artykułu nie może w żadnym przypadku przekroczyć 1200 jednostek obliczeniowych na pasażera za przewóz.

4. Przewoźnik i pasażer mogą uzgodnić, że odpowiedzialność przewoźnika będzie podlegać potrąceniu nie przekraczającemu 117 jednostek obliczeniowych w przypadku uszkodzenia pojazdu i nie przekraczającemu 13 jednostek obliczeniowych na pasażera w przypadku straty lub uszkodzenia innego bagażu, przy czym kwoty te będą potrącane od straty lub szkody."

(3). Artykuł 9 Konwencji oraz jego tytuł zastępuje się następująco:

"Jednostka obliczeniowa lub jednostka monetarna i przeliczenie

1. Jednostką obliczeniową wymienioną w niniejszej Konwencji jest Specjalne prawo ciągnienia określone przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy. Kwoty wymienione w artykułach 7 i 8 będą przeliczane na walutę krajową państwa sądu właściwego do rozpoznania sprawy na podstawie kursu tej waluty obowiązującego w dniu wydania orzeczenia lub w dniu uzgodnionym przez strony. Kurs, w stosunku do Specjalnego prawa ciągnienia, waluty krajowej państwa, które jest członkiem Międzynarodowego Funduszu Walutowego, jest ustalany zgodnie z metodą stosowaną przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy w danym dniu dla swoich operacji i transakcji. Kurs, w stosunku do Specjalnego prawa ciągnienia, waluty krajowej państwa, które nie jest członkiem Międzynarodowego Funduszu Walutowego, ustalany jest przez to państwo.

2. Jednakże państwo, które nie jest członkiem Międzynarodowego Funduszu Walutowego i którego ustawodawstwo nie zezwala na stosowanie postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, może w czasie ratyfikacji lub przystąpienia albo w dowolnym terminie późniejszym oświadczyć, że przewidziane w niniejszej Konwencji granice odpowiedzialności przy stosowaniu na jego terytorium będą wynosić:

a) w odniesieniu do artykułu 7 ustęp 1 - 700.000 jednostek monetarnych,

b) w odniesieniu do artykułu 8 ustęp 1 - 12.500 jednostek monetarnych,

c) w odniesieniu do artykułu 8 ustęp 2 - 50.000 jednostek monetarnych,

d) w odniesieniu do artykułu 8 ustęp 3 - 18.000 jednostek monetarnych,

e) w odniesieniu do artykułu 8 ustęp 4 - potrącenie nie może przekroczyć 1750 jednostek monetarnych w przypadku uszkodzenia pojazdu i 200 jednostek monetarnych na pasażera w przypadku straty lub uszkodzenia innego bagażu.

Jednostka monetarna wymieniona w niniejszym ustępie odpowiada sześćdziesięciu pięciu i pół miligramom złota próby dziewięćset. Przeliczanie kwot wymienionych w niniejszym ustępie na walutę krajową odbywa się zgodnie z ustawodawstwem danego państwa.

3. Obliczanie określone w ostatnim zdaniu ustępu 1 i przeliczanie wymienione w ustępie 2 powinno być dokonywane w taki sposób, aby najpełniej wyrażało w walucie krajowej państwa, tak dalece jak to jest możliwe, taką samą rzeczywistą wartość kwot wymienionych w artykułach 7 i 8, jaka jest tam wyrażona w jednostkach obliczeniowych. Państwa powiadomią depozytariusza o sposobie obliczania stosownie do ustępu 1 lub o wyniku przeliczenia stosownie do ustępu 2 w czasie składania dokumentu wymienionego w artykule III oraz o dokonywanych zmianach."

Artykuł  III

Podpisanie, ratyfikacja, przystąpienie

1. Niniejszy protokół będzie otwarty do podpisu dla każdego państwa, które podpisało Konwencję lub do niej przystąpiło, oraz dla każdego państwa zaproszonego do udziału w Konferencji w sprawie rewizji postanowień dotyczących jednostki obliczeniowej w Konwencji ateńskiej w sprawie przewozu morzem pasażerów i ich bagażu, 1974, odbytej w Londynie od dnia 17 do dnia 19 listopada 1976 r. Niniejszy protokół będzie otwarty do podpisu od dnia 1 lutego 1977 r. do dnia 31 grudnia 1977 r. w siedzibie Organizacji.

2. Z zastrzeżeniem ustępu 4 tego artykułu niniejszy protokół podlega ratyfikacji, zatwierdzeniu lub przyjęciu przez państwa, które go podpisały.

3. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 4 niniejszego artykułu niniejszy protokół będzie otwarty do przystąpienia dla państw, które go nie podpisały.

4. Niniejszy protokół może być ratyfikowany, zatwierdzony lub przyjęty przez państwa-strony Konwencji.

5. Ratyfikacja, zatwierdzenie, przyjęcie lub przystąpienie następuje przez złożenie Sekretarzowi Generalnemu odpowiedniego dokumentu.

6. Każdy dokument ratyfikacyjny, zatwierdzenia, przyjęcia lub przystąpienia, złożony po wejściu w życie poprawek do niniejszego protokołu dotyczącego wszystkich aktualnych stron lub po spełnieniu wszystkich warunków do wejścia w życie poprawki, dotyczących wszystkich aktualnych stron, uważany będzie za mający zastosowanie do protokołu zmienionego przez poprawkę.

Artykuł  IV

Wejście w życie

1. Niniejszy protokół wejdzie w życie w stosunku do państw, które go ratyfikowały, zatwierdziły, przyjęły lub do niego przystąpiły dziewięćdziesiątego dnia licząc od daty, w której dziesięć państw podpisało go bez zastrzeżenia ratyfikacji, zatwierdzenia lub przystąpienia albo złożyło odpowiednie dokumenty ratyfikacyjne, zatwierdzenia, przyjęcia lub przystąpienia.

2. Niniejszy protokół jednak nie może wejść w życie przed wejściem w życie Konwencji.

3. W stosunku do każdego państwa, które następnie podpisze niniejszy protokół bez zastrzeżenia ratyfikacji, zatwierdzenia lub przyjęcia albo złoży swój dokument ratyfikacyjny, zatwierdzenia, przyjęcia lub przystąpienia, niniejszy protokół wejdzie w życie dziewięćdziesiątego dnia, licząc od daty podpisania Konwencji lub złożenia dokumentu.

Artykuł  V

Wypowiedzenie

1. Niniejszy protokół może być wypowiedziany przez stronę w każdym terminie po dacie, w której wszedł on w życie w stosunku do tej strony.

2. Wypowiedzenie następuje w drodze złożenia dokumentu Sekretarzowi Generalnemu, który poinformuje wszystkie pozostałe strony o otrzymaniu dokumentu wypowiedzenia i o dacie jego złożenia.

3. Wypowiedzenie staje się skuteczne po upływie jednego roku od daty złożenia dokumentu wypowiedzenia albo po dłuższym okresie, jaki może być podany w dokumencie.

Artykuł  VI

Rewizja i poprawki

1. Organizacja może zwołać konferencję w celu rewizji lub wprowadzenia poprawek do niniejszego protokołu.

2. Organizacja zwoła konferencję stron niniejszego protokołu w celu jego rewizji lub wprowadzenia do niego poprawek na żądanie nie mniej niż jednej trzeciej stron.

Artykuł  VII

Depozytariusz

1. Niniejszy protokół zostanie złożony Sekretarzowi Generalnemu.

2. Sekretarz Generalny:

(a) poinformuje wszystkie państwa, które podpisały niniejszy protokół lub do niego przystąpiły:

(i) o każdym nowym podpisaniu i każdym złożeniu dokumentu, a także

(ii) o dacie wejścia w życie niniejszego protokołu,

(iii) o złożeniu każdego dokumentu wypowiedzenia niniejszego protokołu wraz z datą, w której wypowiedzenie stanie się skuteczne,

(iv) o każdej poprawce do niniejszego protokołu,

(b) przekaże uwierzytelnione odpisy niniejszego protokołu wszystkim państwom, które go podpisały lub do niego przystąpiły.

3. Po wejściu w życie niniejszego protokołu, jego uwierzytelniony odpis zostanie przekazany przez Sekretarza Generalnego Sekretariatowi Narodów Zjednoczonych w celu rejestracji i opublikowania zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych.

Artykuł  VIII

Języki

Niniejszy protokół został sporządzony w jednym oryginalnym egzemplarzu w językach angielskim i francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne. Sekretarz Generalny sporządzi oficjalne tłumaczenia na języki rosyjski i hiszpański, które zostaną złożone wraz z podpisanym oryginałem.

Sporządzono w Londynie dnia dziewiętnastego listopada tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego szóstego roku.

Na dowód powyższego niżej podpisani, należycie w tym celu upoważnieni, złożyli swoje podpisy pod niniejszym protokołem.

Po zaznajomieniu się z powyższym protokołem Rada Państwa uznała go i uznaje za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych; oświadcza, że postanawia przystąpić do tego protokołu w imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywany.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie dnia 20 listopada 1986 r.