Rozdział 2 - Organizacja i funkcjonowanie służby zagranicznej - Służba zagraniczna.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2024.85 t.j.

Akt obowiązujący
Wersja od: 24 stycznia 2024 r.

Rozdział  2

Organizacja i funkcjonowanie służby zagranicznej

1. 
Służbą zagraniczną kieruje minister właściwy do spraw zagranicznych.
2. 
Służba zagraniczna działa w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych i w placówkach zagranicznych.
1. 
W służbie zagranicznej tworzy się stanowisko Szefa Służby Zagranicznej.
2. 
Szef Służby Zagranicznej:
1)
koordynuje proces zarządzania zasobami ludzkimi w służbie zagranicznej;
2)
planuje i organizuje szkolenia w służbie zagranicznej;
3)
kieruje Akademią Dyplomatyczną;
4)
upowszechnia informacje o służbie zagranicznej;
5)
przetwarza dane osobowe członków służby zagranicznej oraz zbiera, wykorzystuje i przetwarza inne informacje w celu realizacji ustawowych zadań;
6)
zbiera i przetwarza szczegółowe dane o stanie zatrudnienia i wynagrodzeniach członków służby zagranicznej;
7)
przedstawia ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych, do 15 marca każdego roku, sprawozdanie o stanie służby zagranicznej i o realizacji zadań tej służby za rok poprzedni;
8)
określa, w drodze zarządzenia, standardy zarządzania zasobami ludzkimi w służbie zagranicznej.
1. 
W celu i w zakresie niezbędnym do realizacji zadań określonych w ustawie Szef Służby Zagranicznej może żądać od dyrektora generalnego urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw zagranicznych, zwanego dalej "dyrektorem generalnym urzędu", informacji, dokumentów i sprawozdań okresowych.
2. 
Dyrektor generalny urzędu udostępnia Szefowi Służby Zagranicznej żądane przez niego informacje, dokumenty i sprawozdania.
1. 
Szefem Służby Zagranicznej może być osoba, która:
1)
posiada wyłącznie obywatelstwo polskie;
2)
korzysta z pełni praw publicznych;
3)
nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;
4)
posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;
5)
co najmniej 3 lata pracowała na stanowisku kierowniczym związanym bezpośrednio ze stosunkami międzynarodowymi;
6)
zna co najmniej dwa języki obce, w tym jeden spośród języków roboczych Unii Europejskiej;
7)
cieszy się nieposzlakowaną opinią;
8)
nie była skazana prawomocnym wyrokiem orzekającym zakaz zajmowania stanowisk kierowniczych w urzędach organów władzy publicznej lub pełnienia funkcji związanych z dysponowaniem środkami publicznymi;
9)
nie jest członkiem partii politycznej.
2. 
Przed przystąpieniem do wykonywania obowiązków Szef Służby Zagranicznej składa przed ministrem właściwym do spraw zagranicznych następujące ślubowanie: "Obejmując stanowisko Szefa Służby Zagranicznej, uroczyście ślubuję dochować wierności postanowieniom Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności strzec zawodowego, rzetelnego, bezstronnego i politycznie neutralnego wykonywania zadań państwa w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych oraz w placówkach zagranicznych przez służbę zagraniczną, a powierzone mi obowiązki wypełniać sumiennie i bezstronnie.". Ślubowanie może być złożone z dodaniem słów "Tak mi dopomóż Bóg".
3. 
Minister właściwy do spraw zagranicznych powołuje i odwołuje Szefa Służby Zagranicznej.
4. 
Szef Służby Zagranicznej niezwłocznie wyznacza, w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw zagranicznych, zastępującą go osobę.
5. 
Do osoby zastępującej Szefa Służby Zagranicznej przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.
6. 
Obsługę Szefa Służby Zagranicznej zapewnia urząd obsługujący ministra właściwego do spraw zagranicznych.
1. 
W służbie zagranicznej tworzy się stanowisko dyrektora generalnego służby zagranicznej.
2. 
Dyrektor generalny służby zagranicznej jest dyrektorem generalnym urzędu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej, wykonującym także zadania określone w ustawie.
3. 
Dyrektor generalny służby zagranicznej wykonuje zadania dyrektora generalnego urzędu wobec członków służby zagranicznej będących członkami korpusu służby cywilnej oraz czynności z zakresu prawa pracy w odniesieniu do członków służby zagranicznej niebędących członkami korpusu służby cywilnej.

Zadania służby zagranicznej wykonują:

1)
ambasadorowie;
2)
personel dyplomatyczno-konsularny, który stanowią:
a)
dyplomaci zawodowi,
b)
pracownicy zagraniczni, którym Szef Służby Zagranicznej nadał stopień dyplomatyczny na czas pełnienia obowiązków w placówce zagranicznej,
c)
dyplomaci delegowani;
3)
personel pomocniczy;
4)
personel obsługi.

Dyplomatą zawodowym może być osoba, która:

1)
posiada wyłącznie obywatelstwo polskie;
2)
korzysta z pełni praw publicznych;
3)
nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;
4)
zna co najmniej dwa języki obce;
5)
posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;
6)
posiada zdolność fizyczną i psychiczną do długotrwałej służby w placówkach zagranicznych, w warunkach wymagających szczególnej dyscypliny i dyspozycyjności;
7)
wykazuje gotowość do podjęcia zadań w placówce zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej.
1. 
Stosunek służbowy dyplomaty zawodowego nawiązuje się na podstawie mianowania, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.
2. 
Mianowania w służbie zagranicznej dokonuje Szef Służby Zagranicznej po nadaniu osobie, o której mowa w ust. 1, stopnia dyplomatycznego.
3. 
Akt mianowania zawiera imię i nazwisko dyplomaty zawodowego, datę mianowania oraz nadany stopień dyplomatyczny.
4. 
Akt mianowania sporządza się na piśmie.
1. 
Przy wykonywaniu obowiązków służbowych dyplomata zawodowy nie kieruje się interesem osobistym.
2. 
Dyplomata zawodowy:
1)
nie manifestuje publicznie swoich poglądów politycznych;
2)
nie uczestniczy w strajku lub akcji protestacyjnej zakłócającej normalne funkcjonowanie urzędu;
3)
nie łączy zatrudnienia w służbie zagranicznej z mandatem posła, senatora lub ze sprawowaniem funkcji w organach jednostek samorządu terytorialnego;
4)
nie uczestniczy w tworzeniu partii politycznej i nie jest członkiem partii politycznej;
5)
nie pełni funkcji w związkach zawodowych;
6)
nie podejmuje pracy i nie wykonuje zadań w urzędach administracji obcego państwa lub na rzecz takich urzędów, chyba że do wykonywania takiej pracy lub zadań został skierowany przez Szefa Służby Zagranicznej.
3. 
Stosunek pracy dyplomaty zawodowego wygasa w przypadku:
1)
ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych stwierdzonego prawomocnym orzeczeniem w postępowaniu dyscyplinarnym;
2)
skazania prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;
3)
naruszenia tajemnicy dyplomatycznej stwierdzonego prawomocnym orzeczeniem w postępowaniu dyscyplinarnym;
4)
o którym mowa w art. 4;
5)
dwukrotnej odmowy przyjęcia przez dyplomatę zawodowego dwóch następujących po sobie wyznaczeń stanowiska w placówce zagranicznej lub komórce organizacyjnej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw zagranicznych, które są zgodne z jego kwalifikacjami i umiejętnościami oraz przebiegiem kariery zawodowej.
4. 
W przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 5, drugie wyznaczenie dyplomacie zawodowemu stanowiska w placówce zagranicznej lub komórce organizacyjnej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw zagranicznych może nastąpić nie wcześniej niż po upływie miesiąca od dnia odmowy przyjęcia przez dyplomatę zawodowego wyznaczonego stanowiska.
1. 
Dyplomatę zawodowego można, za jego zgodą, oddelegować do wykonywania obowiązków w Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
2. 
Decyzję o oddelegowaniu podejmuje Szef Służby Zagranicznej na imienny wniosek Szefa Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
3. 
Czas oddelegowania nie może jednorazowo przekroczyć 5 lat.
4. 
W czasie oddelegowania dyplomata zawodowy zachowuje prawo do wszystkich składników wynagrodzenia i innych świadczeń finansowych przysługujących na podstawie niniejszej ustawy oraz do urlopu dodatkowego, o którym mowa w art. 58.
5. 
Szczegóły oddelegowania dyplomaty zawodowego, w szczególności dotyczące okresu oddelegowania, zakresu obowiązków oddelegowanego, miejsca wykonywania obowiązków przez oddelegowanego reguluje porozumienie zawarte pomiędzy Szefem Służby Zagranicznej, Szefem Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz oddelegowanym dyplomatą zawodowym.
6. 
Dyplomacie zawodowemu Szef Służby Zagranicznej zapewnia, po zakończeniu oddelegowania, zatrudnienie na stanowisku co najmniej równorzędnym z zajmowanym przed oddelegowaniem, a jeżeli nie jest to możliwe - na innym stanowisku z wynagrodzeniem nie niższym niż przysługujące przed oddelegowaniem.
7. 
Czas oddelegowania wlicza się do stażu w służbie zagranicznej, od którego zależą uprawnienia pracownicze dyplomaty zawodowego, w tym w szczególności w odniesieniu do kryteriów nadania stopnia dyplomatycznego.

Pracownikiem zagranicznym może być osoba, która:

1)
posiada wyłącznie obywatelstwo polskie;
2)
korzysta z pełni praw publicznych;
3)
nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;
4)
zna co najmniej jeden język obcy;
5)
posiada wyższe wykształcenie lub co najmniej średnie wykształcenie w przypadku pracy na stanowisku technicznym;
6)
posiada zdolność fizyczną i psychiczną do służby w placówce zagranicznej, w warunkach wymagających szczególnej dyscypliny i dyspozycyjności.
1. 
Stosunek służbowy pracownika zagranicznego nawiązuje się na podstawie powołania w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, do wykonywania obowiązków członka personelu dyplomatyczno-konsularnego w placówce zagranicznej.
2. 
Powołania do służby zagranicznej dokonuje dyrektor generalny służby zagranicznej, po nadaniu osobie, o której mowa w ust. 1, stopnia dyplomatycznego na czas wykonywania obowiązków służbowych w placówce zagranicznej według zasad określonych w art. 30 z uwzględnieniem posiadanych przez tę osobę umiejętności i kwalifikacji oraz przebiegu kariery zawodowej.
3. 
Członkowi korpusu służby cywilnej, który nie jest dyplomatą zawodowym, zatrudnionemu w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych, dyrektor generalny urzędu udziela urlopu bezpłatnego na czas powołania w celu wykonywania obowiązków członka personelu dyplomatyczno-konsularnego w placówce zagranicznej.
4. 
Członkowi korpusu służby cywilnej zatrudnionemu w urzędzie obsługującym ministra innego niż minister właściwy do spraw zagranicznych oraz w urzędach, o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej, urlopu bezpłatnego na czas powołania w celu wykonywania obowiązków członka personelu dyplomatyczno-konsularnego w placówce zagranicznej udziela dyrektor generalny urzędu, w którym członek korpusu służby cywilnej jest zatrudniony.
5. 
Odwołanie pracownika zagranicznego następuje z co najmniej 30-dniowym wyprzedzeniem, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w art. 70 § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, lub uznania pracownika zagranicznego za osobę niepożądaną przez władze państwa przyjmującego.

Pracownikiem krajowym może być osoba, która:

1)
posiada obywatelstwo polskie;
2)
korzysta z pełni praw publicznych;
3)
nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;
4)
posiada kwalifikacje wymagane na dane stanowisko pracy;
5)
posiada zdolność fizyczną i psychiczną do pracy w placówce zagranicznej, w warunkach wymagających szczególnej dyscypliny i dyspozycyjności.
1. 
Stosunek służbowy pracownika krajowego nawiązuje się na podstawie powołania, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, do wykonywania obowiązków członka personelu pomocniczego albo personelu obsługi w placówce zagranicznej.
2. 
Powołania do służby zagranicznej pracownika krajowego dokonuje dyrektor generalny służby zagranicznej.
3. 
Członkowi korpusu służby cywilnej, który nie jest dyplomatą zawodowym, oraz osobie, o której mowa w art. 3 ust. 2 pkt 1, zatrudnionym w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych, dyrektor generalny urzędu udziela urlopu bezpłatnego na czas powołania w celu wykonywania obowiązków członka personelu pomocniczego lub personelu obsługi w placówce zagranicznej.
4. 
Członkowi korpusu służby cywilnej zatrudnionemu w urzędzie obsługującym ministra innego niż minister właściwy do spraw zagranicznych oraz w urzędach, o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej, urlopu bezpłatnego na czas powołania w celu wykonywania obowiązków członka personelu pomocniczego lub personelu obsługi w placówce zagranicznej udziela dyrektor generalny urzędu, w którym członek korpusu służby cywilnej jest zatrudniony.
5. 
Jeżeli powołanie dotyczy małżonka członka służby zagranicznej skierowanego do pełnienia funkcji w placówce zagranicznej, powołanie następuje na okres nie dłuższy niż okres pełnienia funkcji w placówce zagranicznej przez małżonka, będącego członkiem służby zagranicznej.
6. 
Czynności z zakresu prawa pracy w stosunku do pracownika krajowego, o którym mowa w ust. 5, wykonuje w imieniu dyrektora generalnego służby zagranicznej kierownik placówki zagranicznej.
7. 
Odwołanie pracownika krajowego następuje z co najmniej 30-dniowym wyprzedzeniem, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w art. 70 § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, lub uznania pracownika krajowego za osobę niepożądaną przez władze państwa przyjmującego.
1. 
Stanowisko w służbie zagranicznej wyznacza i odwołuje ze stanowiska:
1)
Szef Służby Zagranicznej - w przypadku personelu dyplomatyczno-konsularnego;
2)
dyrektor generalny służby zagranicznej - w przypadkach innych niż określone w pkt 1.
2. 
Wyznaczenie i odwołanie, o którym mowa w ust. 1, nie wymaga uzasadnienia.
3. 
Jeżeli wyznaczenie stanowiska skutkuje koniecznością zmiany miejsca pobytu członka służby zagranicznej, wyznaczenie stanowiska następuje z wyprzedzeniem nie krótszym niż 2 miesiące, chyba że na skrócenie tego okresu członek służby zagranicznej wyraził zgodę.
4. 
W przypadku zmiany miejsca pobytu członka służby zagranicznej, który przesiedla się wraz z członkami rodziny, wyznaczenie stanowiska następuje z wyprzedzeniem nie krótszym niż 3 miesiące, chyba że na skrócenie tego okresu członek służby zagranicznej wyraził zgodę.
5. 
Minister właściwy do spraw zagranicznych, kierując się specyfiką i charakterem zadań służby zagranicznej oraz koniecznością zapewnienia bezpieczeństwa jej członkom, określi, w drodze zarządzenia, placówki zagraniczne, na które wyjazd następuje bez członków ich rodzin.
6. 
(uchylony).
7. 
(uchylony).
1. 
Stopień dyplomatyczny, na czas wykonywania zadań w placówce zagranicznej, nadaje dyplomacie delegowanemu, który spełnia warunki, o których mowa w art. 31 ust. 1 pkt 1 i 5-7, Szef Służby Zagranicznej, w terminie miesiąca od dnia złożenia wniosku. Pracodawca będący jednostką sektora finansów publicznych, występując do Szefa Służby Zagranicznej o nadanie stopnia dyplomatycznego, bierze pod uwagę kwalifikacje, umiejętności oraz przebieg kariery zawodowej dyplomaty delegowanego.
2. 
Czynności z zakresu prawa pracy wobec dyplomatów delegowanych i pracowników delegowanych wykonuje dyrektor generalny urzędu delegującego albo osoba wyznaczona do wykonywania czynności z zakresu prawa pracy w delegującej jednostce sektora finansów publicznych.
3. 
Dyplomaci delegowani otrzymują wynagrodzenie i inne świadczenia określone w ustawie na zasadach przewidzianych dla dyplomatów zawodowych.
4. 
Pracownicy delegowani otrzymują wynagrodzenie i inne świadczenia określone w ustawie na zasadach przewidzianych odpowiednio dla personelu pomocniczego lub personelu obsługi.
5. 
Pracodawca, o którym mowa w ust. 1, może wystąpić do Szefa Służby Zagranicznej o nadanie dyplomacie delegowanemu kolejnego, wyższego stopnia dyplomatycznego, jeżeli uzasadnia to przebieg jego pracy zawodowej, z tym że takie wystąpienie może nastąpić nie wcześniej niż po upływie 2 lat od nadania ostatniego stopnia. Szef Służby Zagranicznej nadaje wyższy stopień dyplomatyczny w terminie miesiąca od dnia złożenia wniosku.

Członka służby zagranicznej, gdy jest to uzasadnione interesem służby zagranicznej, za jego zgodą, można oddelegować do wykonywania obowiązków w organizacjach i instytucjach międzynarodowych.

1. 
Jeżeli wymaga tego interes służby zagranicznej, członka służby zagranicznej można przenieść do dyspozycji kadr służby zagranicznej na okres:
1)
nie dłuższy niż 6 miesięcy poprzedzający wyznaczenie stanowiska w służbie zagranicznej;
2)
oddelegowania, o którym mowa w art. 24;
3)
długotrwałego niewykonywania obowiązków służbowych z innych przyczyn.
2. 
Po upływie okresu przeniesienia do dyspozycji kadr członkowi służby zagranicznej wyznacza się stanowisko.

Przeniesienie członka służby zagranicznej do dyspozycji kadr w przypadku, o którym mowa w art. 25 ust. 1 pkt 3, nie stanowi zmiany stosunku pracy.

1. 
Stosunek służbowy oraz wynikające z niego prawa i obowiązki żołnierzy oraz funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego pełniących służbę w placówkach zagranicznych określają odrębne przepisy.
2. 
Osobom, o których mowa w ust. 1, wyznaczonym do wykonywania zadań Ministra Obrony Narodowej w placówce zagranicznej nadaje się stopień dyplomatyczny:
1)
attaché obrony (wojskowego, morskiego, lotniczego) albo
2)
zastępcy attaché obrony (wojskowego, morskiego, lotniczego).
3. 
Minister właściwy do spraw zagranicznych i Minister Obrony Narodowej określą, w drodze zarządzenia, szczególne zasady wykonywania obowiązków służbowych przez osoby, o których mowa w ust. 1, a także organizację i funkcjonowanie w placówkach zagranicznych ataszatów obrony, z uwzględnieniem przepisów ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz. U. poz. 2305 oraz z 2023 r. poz. 347, 641, 1615, 1834 i 1872) oraz ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o służbie funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego (Dz. U. z 2023 r. poz. 2098).
1. 
Ustanawia się, z zastrzeżeniem art. 27 ust. 2, następujące stopnie dyplomatyczne w służbie zagranicznej:
1)
ambasador;
2)
minister pełnomocny;
3)
radca-minister;
4)
I radca;
5)
radca;
6)
I sekretarz;
7)
II sekretarz;
8)
III sekretarz.
9)
(uchylony).
2. 
Najniższym stopniem dyplomatycznym jest stopień III sekretarz.

Stopnie dyplomatyczne są funkcjami w placówkach zagranicznych, na których ambasadorowie, dyplomaci zawodowi, pracownicy zagraniczni oraz dyplomaci delegowani wykonują czynności służbowe.

1. 
Stopnie dyplomatyczne, z zastrzeżeniem ust. 2, nadaje Szef Służby Zagranicznej.
2. 
Stopień ambasadora nadaje minister właściwy do spraw zagranicznych. Nadanie stopnia ambasadora następuje po podpisaniu przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej aktu mianowania na ambasadora.
3. 
Stopnie dyplomatyczne są nadawane stosownie do stażu w służbie zagranicznej, jej przebiegu oraz posiadanych kwalifikacji zawodowych członka służby zagranicznej, w tym dyplomaty zawodowego, przy czym stopień ambasadora nadaje się na czas pełnienia funkcji osobie mianowanej pełnomocnym przedstawicielem Rzeczypospolitej Polskiej w innym państwie lub przy organizacji międzynarodowej.
4. 
Minister właściwy do spraw zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady nadawania członkom służby zagranicznej stopni dyplomatycznych, z uwzględnieniem przebiegu służby, posiadanych kwalifikacji zawodowych i oceny służbowej.
5. 
W przypadku ukończenia seminarium dyplomatyczno-konsularnego i złożenia egzaminu dyplomatyczno-konsularnego z wynikiem pozytywnym przez członka służby zagranicznej zatrudnionego w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony albo mianowania w służbie cywilnej, który nie jest dyplomatą zawodowym, pierwszy stopień dyplomatyczny jest nadawany z uwzględnieniem zasad dotyczących przebiegu zatrudnienia w służbie zagranicznej określonych w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie ust. 4.
1. 
Stopień dyplomatyczny można, z zastrzeżeniem ust. 2, art. 32 oraz art. 41 ust. 1, nadać członkowi korpusu służby cywilnej zatrudnionemu w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony albo mianowania w służbie cywilnej, który:
1)
posiada wyłącznie obywatelstwo polskie;
2)
odbył aplikację dyplomatyczno-konsularną, o której mowa w art. 43, ukończył seminarium dyplomatyczno-konsularne, o którym mowa w art. 45, albo ukończył Krajową Szkołę Administracji Publicznej im. Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego;
3)
złożył z wynikiem pozytywnym egzamin dyplomatyczno-konsularny;
4)
zna co najmniej dwa języki obce;
5)
posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;
6)
posiada zdolność fizyczną i psychiczną do długotrwałej służby w placówkach zagranicznych, w warunkach wymagających szczególnej dyscypliny i dyspozycyjności;
7)
nie był skazany prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne lub umyślne przestępstwo skarbowe;
8)
wykazuje gotowość do podjęcia zadań w dowolnej placówce zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej, w dowolnym kraju i w dowolnym czasie.
2. 
W szczególnie uzasadnionych przypadkach członkowi korpusu służby cywilnej, zatrudnionemu w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych niespełniającemu wymagań określonych w ust. 1 pkt 2-4, w związku z wykonywaniem zadań w placówce zagranicznej można nadać stopień dyplomatyczny na czas niezbędny do wykonywania tych zadań.
3. 
Ambasadorowi oraz stałemu przedstawicielowi przy organizacji międzynarodowej nadaje się stopień dyplomatyczny na czas pełnienia funkcji bez względu na spełnianie warunków, o których mowa w ust. 1 pkt 1-5.
4. 
Przed nadaniem stopnia dyplomatycznego osoba, o której mowa w ust. 1 i 2, przedkłada dyrektorowi generalnemu służby zagranicznej informację w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym (Dz. U. z 2023 r. poz. 1068 i 1705) stwierdzającą brak karalności za przestępstwo umyślne lub umyślne przestępstwo skarbowe, wydaną nie później niż 3 miesiące przed dniem nadania stopnia dyplomatycznego.
5. 
Minister właściwy do spraw zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1)
rodzaje badań lekarskich, jakim podlega członek korpusu służby cywilnej ubiegający się o stopień dyplomatyczny,
2)
rodzaje dokumentów potwierdzających spełnienie warunków, o których mowa w ust. 1 pkt 4-6

- mając na względzie charakter zadań wykonywanych przez członków personelu dyplomatyczno-konsularnego.

1. 
Stopień dyplomatyczny nadaje się pracownikowi zagranicznemu na czas powołania w celu wykonywania obowiązków członka personelu dyplomatyczno-konsularnego w placówce zagranicznej.
2. 
Stopień dyplomatyczny można nadać pracownikowi zagranicznemu, który:
1)
ukończył seminarium dyplomatyczno-konsularne, o którym mowa w art. 45;
2)
złożył z wynikiem pozytywnym egzamin dyplomatyczno-konsularny;
3)
był zatrudniony w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych na podstawie powołania w celu wykonywania obowiązków członka personelu dyplomatyczno-konsularnego w placówce zagranicznej przez okres co najmniej 3 lat.
3. 
Po spełnieniu wymagań, o których mowa w ust. 2, pracownik zagraniczny może zwrócić się z wnioskiem do Szefa Służby Zagranicznej o nadanie mu stopnia dyplomatycznego.
4. 
Szef Służby Zagranicznej nadaje osobie, o której mowa w ust. 1, stopień dyplomatyczny w terminie miesiąca od dnia złożenia wniosku. Przepis art. 31 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
5. 
Po nadaniu stopnia dyplomatycznego dyrektor generalny służby zagranicznej, na wniosek Szefa Służby Zagranicznej, zatrudnia pracownika zagranicznego w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych na podstawie mianowania. Przepisów ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej dotyczących służby przygotowawczej, pierwszej oceny i postępowania kwalifikacyjnego dla pracowników służby cywilnej ubiegających się o mianowanie nie stosuje się.
1. 
Dyplomata zawodowy, przy otrzymaniu po raz pierwszy stopnia dyplomatycznego, składa ślubowanie następującej treści: "Przyrzekam i zobowiązuję się wiernie służyć Rzeczypospolitej Polskiej, godnie ją reprezentować, dbać o jej interesy i dobre imię, rzetelnie i sumiennie wykonywać powierzone mi obowiązki." Ślubowanie może być złożone z dodaniem słów "Tak mi dopomóż Bóg".
2. 
Minister właściwy do spraw zagranicznych określi, w drodze zarządzenia, tryb, formę i ceremoniał nadania stopnia dyplomatycznego oraz składania ślubowania, uwzględniając historyczne tradycje i zwyczaje dyplomatyczne.

Nadanie kolejnego, wyższego stopnia dyplomatycznego dyplomacie zawodowemu następuje po spełnieniu przez niego warunków określonych w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 30 ust. 4.