Rozdział 3 - Przepisy szczególne dla instytucyj kredytu długoterminowego. - Wierzytelności w walutach zagranicznych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.59.509

Akt utracił moc

Wersja od: 2 września 1939 r.

Rozdział  III.

Przepisy szczególne dla instytucyj kredytu długoterminowego.

Art.  13.

Instytucjami kredytu długoterminowego w rozumieniu rozporządzenia niniejszego są: Bank Gospodarstwa Krajowego, Państwowy Bank Rolny, towarzystwa kredytowe ziemskie, miejskie i przemysłowe, banki hipoteczne i Wileński Bank Ziemski, Sp. Akc. w Wilnie.

Art.  14.

(1) Jeżeli wierzytelność instytucji kredytu długoterminowego wyrażona jest w walucie zagranicznej, dłużnik może zapłacić należności z jej tytułu pieniędzmi polskiemi:

1) w razie zapłaty w terminie lub przedterminowo - według kursu wypłat lub kruszcu złotego z przedednia zapłaty;

2) w razie opóźnienia zapłaty - według kursu wypłat lub kruszcu złotego, stosownie do wyboru instytucji, bądź z dnia wymagalności należności, bądź z przedednia jej zapłaty, bądź z dnia płatności walorów, na których uiszczenie należność była przeznaczona, zgodnie z planem umorzenia, jeżeli termin tej płatności już upłynął.

(2) Jeżeli zapłata opóźniona następuje pieniędzmi zagranicznemi, instytucja może żądać, aby dłużnik zapłacił różnice kursowe według zasad, wyłuszczonych w ust. (1) pkt. 2).

(3) Jeżeli wierzytelność instytucji jest wyrażona w więcej niż jednej walucie zagranicznej, wybór waluty, w której lub według której ma nastąpić zapłata, służy instytucji.

Art.  15.

Opłaty administracyjne i dopłaty z tytułu szczególnych zobowiązań instytucji kredytu długoterminowego, pobierane przez tę instytucję przy ratach lub przedterminowej spłacie od wierzytelności hipotecznych, wyrażonych w walucie lub kilku walutach zagranicznych, mogą być obliczane i ściągane w pieniądzach polskich - stosownie do wyboru instytucji - według kursu jednej z tych walut, bądź z dnia 1 lipca 1931 r., bądź z dnia wymagalności tych opłat administracyjnych lub dopłat, bądź z przedednia ich zapłaty.

Art.  16.

Przy dokonywaniu - na podstawie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 października 1932 r. o pierwszeństwie hipotecznem i konwersji zaległości od pożyczek instytucyj kredytu długoterminowego (Dz. U. R. P. Nr. 94, poz. 810) - konwersji zaległości, wyrażonych w walucie lub w walutach zagranicznych, instytucja kredytu długoterminowego ma prawo przerachować te zaległości na walutę polską i żądać ujawnienia ich w wykazie hipotecznym z pierwszeństwem i na zasadach, przewidzianych w powyższem rozporządzeniu, stosownie do swego wyboru według kursu jednej z tych walut w dacie wymagalności odpowiednich zaległości, ustalonej w akcie pożyczki.

Art.  17.

Przepisy rozporządzenia niniejszego mają zastosowanie przy wszelkich obliczeniach należności instytucyj kredytu długoterminowego w postępowaniu egzekucyjnem z tem, że instytucja ma również prawo:

1) przerachowywać walutę zagraniczną na polską także według kursu z przedednia sprzedaży rzeczy;

2) wyznaczać w walucie polskiej rękojmie (wadja) i ceny wywołania (sumy, od których rozpoczynają się sprzedaże);

3) zmieniać - przed rozpoczęciem sprzedaży, przez oświadczenie do protokółu - wysokość tych rękojmi i cen wywołania w związku z kształtowaniem się kursów walut zagranicznych.

Art.  18.

Instytucje kredytu długoterminowego mają prawo stosować przepisy rozporządzenia niniejszego także do należności, powstałych przed jego wejściem w życie, a w szczególności do wszelkich rozrachunków wpłat, dokonanych przez dłużników.

Art.  19.

(1) Instytucje kredytu długoterminowego obowiązane będą wykazywać oddzielnie w bilansach straty i zyski na kursach walutowych w związku z operacjami kredytu długoterminowego.

(2) Minister Skarbu określać będzie w drodze rozporządzeń, kiedy i w jaki sposób instytucje kredytu długoterminowego obowiązane będą zwracać swym dłużnikom ewentualne zyski z powyższego tytułu.

Art.  20.

Jeżeli przed wejściem w życie rozporządzenia niniejszego instytucja kredytu długoterminowego pobierała i wypłacała według kursu kruszcu złotego kwoty, należne z tytułu zobowiązań długoterminowych, opiewających na walutę dolarową z zastrzeżeniami, wymienionemi w art. 5, - wówczas:

1) wpłaty te i wypłaty (z wyjątkiem wymienionych w pkt. 4)) uważane będą za uskutecznione w należytej wysokości; dotyczy to również spłat przedterminowych;

2) w ten sam sposób pobrane będą opóźnione w zapłacie raty od wierzytelności wcześniejsze niż biegnąca, jak również w ten sam sposób wypłacane będą kupony, na których zapłatę pobierane są powyższe raty;

3) rata biegnąca i następna, jak również odpowiadające tym ratom kupony, płatne będą z uwzględnieniem nieważności w zobowiązaniach dolarowych zastrzeżeń wymienionych w art. 5;

4) kwoty, nadpłacone przez dłużników na ratę biegnącą, będą zarachowane na inne lub przyszłe należności od nich przypadające.

Art.  21.

Przepisy art. 14 - 20 mają zastosowanie jedynie do wierzytelności instytucyj kredytu długoterminowego:

1) zabezpieczonych hipotecznie, z terminem zapłaty nie krótszym niż 7¹/₂ lat,

2) zabezpieczających listy zastawne lub obligacje.